1. |
ακινησία
02:17
|
|
||
2. |
|
|||
Κοίτα, δεν είμαι πιο αθώος από σένα αλλά καμιά φορά ονειρεύομαι να συγκρατήσω το ψέμμα το ψέμμα που έγινε αίμα και κρύβει τον κρότο που κάνουν τα πόδια όπως χτυπάνε μεταξύ τους, πιασμένα, δες πως κυκλώθηκε μέσα στο γκρίζο ο κόσμος δες που μας προσπέρασε και σήμερα ο χρόνος κάπου ζωγράφισα ένα σύμφωνο απ’το ονομά μας και μια γραμμή χαράχτηκε στα ανέκφραστα πρόσωπά μας, για δες! Κάπου όλα αλλάζουν με μια λέξη κι ένα χρώμα ας δαγκώσουμε το συρμα στο πλέγμα μόλις βγάλουμε στόμα πάει τόσος καιρός που δε βγήκα μια βόλτα στην πόλη μου λείπει κι όχι μα αναρωτιέμαι μήπως και χάθηκε το φως που έλαμπε κάτω απ’τα μπαλκόνι κάτω απ' τα κτίρια κάτω απ'την άσφαλτο χαμηλά στην σκέψη που έκρυψα πιο χαμηλά στη σκέψη που έκρυψες κι εσύ, κοίτα το χρώμα του κόσμου όταν σερνόμαστε μέσα του είσαι μαζί μου δεν είμαι μαζί σου ποιός είναι πιο άσκημος σ'αυτή την ακαθόριστη διαδρομή αν τεντώναμε λιγάκι αυτή τη στιγμή ίσως να μας έπνιγε προτού γυρίσουμε στη στροφή ίσως να μας άφηνε να ταξιδέψουμε κάπου πιο μακριά μαζί ο χρόνος περνάει αυτά που δεν είδαμε αυτά που δεν είπαμε αυτά που αναβάλαμε.
|
||||
3. |
μέσα στα μήλα
01:57
|
|
||
4. |
|
|||
5. |
|
|||
Μια ζέστη μια κρύο μας πάει φέτος, ασταμάτητα. Λιγοστά τα τζιτζίκια που ακούγονται, όμως τα υπόλοιπα έντομα ζουζουνίζουν κανονικά, οι μύγες ζευγαρώνουν περιχαρείς στο ταβάνι, και που και που καμιά πεταλούδα επιδεικνύει τα καινούρια της φτερά στο παράθυρο. Οι άνθρωποι σιωπηλοί. Μόνο η τηλεόραση του γείτονα, σε ένα ατέλειωτο κρεσέντο τρομοκρατικών αναλύσεων. Βάζω μουσική να τη σκεπάσει και μαζεύω βιαστικά την τσάντα μου.
Στην παραλία οι λουόμενοι λιγοστοί. Κάτι γονείς φωνάζουν αλλόφρονες στα παιδιά τους να μην γελάνε και παίζουνε, μην και κολλήσουν. Στο νερό, ένα ζευγάρι εφήβων πλατσουρίζει χαρούμενα, κι εγώ αφήνομαι να φαντάζομαι πως από νερό ο έρωτάς τους θα γίνει βροχή και θα πέσει πάνω στις τηλεοπτικές κεραίες να τις κάψει. Η άμμος είναι ψιλή και μπλέκεται ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών μου, τα κουνάω και το τρίξιμο της, που δεν ακούγεται, γίνεται η ανατριχιαστική υπόκρουση για τις μέρες που θα’ρθουν.
Πίσω στην πόλη. Στο περίπτερο, ο κόσμος περιμένει στην ουρά για τσιγάρα, ρετσίνα και μπύρες. Ο μπροστινός μου αφηγείται πως είχε κρατήσει ένα μπουκάλι καλό κρασί να το κεράσει στο γάμο της κόρης του. Το άνοιξε χτες, που ήρθε να τον επισκεφτεί μετά από μήνες, γιατί νιώθει πως ο χρόνος τελειώνει. Φοράει τρεις μάσκες, ιδρώνει ακατάπαυστα και πασχίζει θορυβωδώς να αναπνεύσει. Κάτι μπάτσοι στη γωνία τον χαζεύουν γελώντας. Οι μπότες τους είναι πιτσιλισμένες με αίμα.
Aπό την πλατεία μυρίζει παλιά φωτια και δακρυγόνο, κι όμως εμένα μου μυρίζει θυμάρι, ρίγανη και φασκόμηλο. Σου πάνε αυτές οι μυρωδιές και τα χρώματα. Σε παίρνω απ’ το χέρι και με μια αποφασιστική κίνηση βουτάμε τα κεφάλια μας στ’αποκαϊδια. Στο είχα πει, εμείς θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε, ως σκιές ή πηλός. Και ροκανίζοντας το σύμπαν απ’ τα βάθη του, θα περιμένουμε τη νέα νεότητα που ίσως, επιτέλους, μας πετύχει διαφορετική.
Ξέρεις, σε γενικές γραμμές, χάρηκα που περάσαμε απο’δω. Είναι όμορφο το τελευταίο καλοκαίρι της ανθρωπότητας, το πρώτο καλοκαίρι του κόσμου.
|
||||
6. |
ακινησία (τη νύχτα)
03:14
|
|
||
Η ακινησία είναι όμορφη λέξη
Το νυχτολούλουδο είναι όμορφη λέξη
Η επανάσταση; Δεν ξέρω
Κάποιο αστέρι έπεσε, φλεγόμενο, και τις ζωγράφισε και τις τρεις.
|
||||
7. |
[54]
03:47
|
|
||
8. |
μονοτονία
02:57
|
|
||
9. |
στο τίποτα
03:14
|
|
||
Άσε το φόβο σου να σε ρουφήξει
μάθε να απολαμβάνεις το ταξίδι
και δεν θα είναι πια ο ίδιος
γιατί λοιπόν να αισθάνεσαι νικητής;
Χαίρομαι που χτίζουμε τα μπαλκόνια μας τόσο κοντά
ίσως κάποτε μπορέσουμε να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον
Χαίρομαι που χτίζουμε τα μπαλκόνια μας τόσο κοντά
ίσως κάποτε μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον
Στον ουρανό δυο μισόκλειστα μάτια
κι ένα σύμβολο κενό νοήματος
είναι όμορφο κι αυτό
πόσο σπάνιο να βλέπεις ένα σύμβολο ελεύθερο
Μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις, μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις
Μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις, μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις
Μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις, μην ξεχάσεις να ξυπνήσεις
Καμιά φορά έχει πλάκα στη θάλασσα του σχεδόν τίποτα,
ποτέ δεν έχει πλάκα στη χώρα του ολόκληρου τίποτα.
|
Ξέφρενο Αερόστατο Greece
Frantic aerostat has been Odysseas Grammatikakis’ most productive project so far. Odysseas has participated in numerous shows and concerts all around Greece, mostly as a composer and musician, but also as a video artist or director. His musical works are characterized by the unconventional use of musical instruments and everyday objects as sound sources. He loves free improvisation. ... more
Streaming and Download help
If you like Ξέφρενο Αερόστατο, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp